اینکوترمز چیست؟ 

گشودن گره‌های تجارت بین‌الملل با اینکوترمز

تصور کنید که قصد خرید یا فروش کالایی را از آن سوی مرزها دارید. چالش‌ها و پیچیدگی‌های این مسیر، از لحظه بارگیری کالا تا رسیدن آن به دست خریدار، کم نیستند. چه کسی مسئول پرداخت هزینه‌های حمل و نقل است؟ نقطه انتقال ریسک از فروشنده به خریدار کجاست؟ در صورت آسیب دیدن کالا در مسیر، چه کسی باید پاسخگو باشد؟ این‌ها تنها گوشه‌ای از سؤالاتی است که در هر معامله بین‌المللی مطرح می‌شود و پاسخ به آن‌ها می‌تواند سرنوشت یک تجارت را تعیین کند.

درست در همین نقطه است که اینکوترمز (Incoterms)، یا همان اصطلاحات بازرگانی بین‌المللی (International Commercial Terms)، به میدان می‌آیند تا به عنوان چراغ راهنمای درخشان در مسیر پیچیده‌ی تجارت جهانی عمل کنند. این مجموعه از قوانین و تعاریف استاندارد، توسط اتاق بازرگانی بین‌المللی (International Chamber of Commerce – ICC) تدوین شده و هدف اصلی آن ایجاد یک زبان مشترک و قابل فهم برای تمامی فعالان حوزه بازرگانی بین‌المللی است. این زبان مشترک، ابهامات را به حداقل می‌رساند و اطمینان می‌دهد که هر دو طرف معامله، یعنی خریدار و فروشنده، درک یکسانی از وظایف، مسئولیت‌ها و هزینه‌های خود در قبال فرآیند حمل و نقل کالا دارند.

در اینجا ما به عمق دنیای اینکوترمز سفر خواهیم کرد. از تاریخچه و اهمیت آن گرفته تا جزئیات مربوط به هر یک از اصطلاحات پرکاربرد اینکوترمز ۲۰۲۰، تفاوت‌های آن با نسخه‌های قبلی، و اشتباهات رایجی که ممکن است در استفاده از آن‌ها رخ دهد. پس با ما همراه باشید تا گره‌های تجارت بین‌الملل را با دانش اینکوترمز بگشاییم و با اطمینان خاطر بیشتری قدم در این مسیر بگذاریم.

چرا اینکوترمز مهم است؟

همانطور که اشاره شد، اینکوترمز نقش حیاتی در تسهیل و شفافیت تجارت بین‌المللی ایفا می‌کند. اهمیت آن را می‌توان در ۶ مورد کلیدی زیر خلاصه کرد:

1. شفافیت در قراردادها: اینکوترمز با ارائه تعاریف و قوانین استاندارد، ابهامات موجود در قراردادهای بین‌المللی را به شدت کاهش می‌دهد. هر اصطلاح به وضوح مشخص می‌کند که کدام طرف مسئول چه بخشی از فرآیند است، از جمله بارگیری، حمل و نقل، بیمه، و ترخیص کالا.
2. کاهش اختلافات و دعاوی: با تعریف دقیق مسئولیت‌ها و هزینه‌ها، احتمال بروز سوءتفاهم‌ها و در نتیجه اختلافات حقوقی بین خریدار و فروشنده به حداقل می‌رسد. این امر به حفظ روابط تجاری و جلوگیری از هزینه‌های اضافی کمک می‌کند.
3. تعیین دقیق نقطه انتقال ریسک: یکی از مهم‌ترین کاربردهای اینکوترمز، تعیین نقطه دقیق و زمانی انتقال ریسک از فروشنده به خریدار است. این یعنی مشخص می‌شود در کدام مرحله از حمل و نقل، مسئولیت هرگونه خسارت یا از بین رفتن کالا، از فروشنده به خریدار منتقل می‌شود.
4. تسهیل جریان مالی و پرداخت: با توجه به اینکه اینکوترمز هزینه‌ها را به وضوح تقسیم می‌کند، طرفین می‌توانند برنامه‌ریزی مالی دقیق‌تری داشته باشند و بانک‌ها و مؤسسات مالی نیز می‌توانند با اطمینان بیشتری خدمات اعتباری و پرداخت را ارائه دهند.
5. استانداردسازی جهانی: اینکوترمز به عنوان یک زبان تجاری جهانی شناخته شده است. این استانداردسازی به شرکت‌ها اجازه می‌دهد تا با شرکای تجاری از کشورهای مختلف، بدون نیاز به درک پیچیدگی‌های قوانین داخلی هر کشور، به راحتی معامله کنند.
6. پشتیبانی حقوقی: اصطلاحات اینکوترمز توسط دادگاه‌ها و مراجع حل اختلاف بین‌المللی به رسمیت شناخته می‌شوند. این امر به طرفین قرارداد اطمینان می‌دهد که در صورت بروز اختلاف، مبنای قانونی روشنی برای حل و فصل وجود دارد.

نسخه‌های اینکوترمز

نسخه اولیه: Incoterms 1936

• اولین بار در سال 1936 توسط ICC منتشر شد.
• شامل اصطلاحاتی مانند FAS (تحویل کنار کشتی)، FOB (تحویل روی عرشه کشتی)، C&F (هزینه و بار)، CIF (هزینه، بیمه و بار) بود.
• هدف اصلی آن، رفع ابهامات ناشی از تفسیرهای مختلف اصطلاحات تجاری در کشورهای مختلف بود.

تجدید نظرها و نسخه‌های بعدی:

از سال 1936 به بعد، Incoterms چندین بار مورد تجدید نظر قرار گرفته است تا با تغییرات در شیوه‌های تجارت بین‌المللی هماهنگ شود. این تجدید نظرها شامل موارد زیر است:

• Incoterms 1953: این نسخه اصطلاحات جدیدی مانند DDP (تحویل در محل مقرر با پرداخت عوارض گمرکی) را معرفی کرد.
• Incoterms 1967: این نسخه بیشتر به منظور انطباق با روش‌های حمل و نقل جدید مانند حمل و نقل هوایی و کانتینری ایجاد شد.
• Incoterms 1976: در این نسخه، اصطلاح FOB Airport (تحویل روی عرشه هواپیما) معرفی شد.
• Incoterms 1980: این نسخه شامل اصلاحات جزئی و توضیحات بیشتر در مورد اصطلاحات موجود بود.
• Incoterms 1990: این نسخه تغییرات اساسی‌تری را در ساختار و تعریف اصطلاحات ایجاد کرد و اصطلاحات را به چهار گروه اصلی تقسیم کرد: E, F, C, و D.
• Incoterms 2000: این نسخه شامل تغییراتی در تعهدات مربوط به ترخیص کالا از گمرک و بیمه بود.
• Incoterms 2010: این نسخه تعداد اصطلاحات را از 13 به 11 کاهش داد و دو اصطلاح جدید DAT (تحویل در ترمینال) و DAP (تحویل در محل) را جایگزین اصطلاحات DEQ، DAF و DDU کرد. این نسخه همچنین تأکید بیشتری بر استفاده از وسایل ارتباط الکترونیکی داشت.
• Incoterms 2020: آخرین نسخه منتشر شده است که در 1 ژانویه 2020 اجرایی شد. تغییرات اصلی شامل موارد زیر است:
  • تغییر مسئولیت بیمه در اصطلاح CIF به CIC (بیمه باربری).
  • تغییر نام اصطلاح DAT به DPU (تحویل در محل تخلیه شده) برای تأکید بر این که محل تحویل می‌تواند هر مکانی باشد و نه فقط یک ترمینال.
  • توضیحات بیشتر در مورد مسئولیت‌های امنیتی و هزینه‌ها.
  • توضیحات دقیق‌تر در مورد استفاده از حمل و نقل با استفاده از وسایل حمل و نقل خود.

نکات کلیدی:

• هر نسخه جدید Incoterms نسخه‌های قبلی را لغو نمی‌کند، اما توصیه می‌شود که در قراردادهای تجاری از آخرین نسخه استفاده شود.
• Incoterms فقط به رابطه بین فروشنده و خریدار می‌پردازد و تأثیری بر قرارداد حمل و نقل بین فروشنده و شرکت حمل و نقل ندارد.
• استفاده صحیح از Incoterms می‌تواند به کاهش اختلافات و ابهامات در معاملات بین‌المللی کمک کند.

اینکوترمز، مثل هر سند حقوقی و بازرگانی مهم دیگه، نیاز به به‌روزرسانی‌های منظم داره تا با تغییرات پویای تجارت جهانی همگام بشه. به همین دلیل، اتاق بازرگانی بین‌المللی (ICC) هر ۱۰ سال یک بار این قوانین رو بازبینی و نسخه‌های جدیدی رو منتشر می‌کنه. در این قسمت به مقایسه‌ای بین دو نسخه اخیر، یعنی اینکوترمز ۲۰۱۰ و ۲۰۲۰ می‌پردازیم و تغییرات کلیدی رو بررسی می‌کنیم.

تغییرات کلیدی در اینکوترمز ۲۰۲۰

• تغییر در اصطلاح DAT به DPU: یکی از مهم‌ترین تغییرات، جایگزینی اصطلاح “Delivered at Terminal (DAT)” با “Delivered at Place Unloaded (DPU)” هست. این تغییر نشون می‌ده که محل تحویل کالا می‌تونه هر مکانی (نه فقط ترمینال) باشه که کالا در اونجا تخلیه می‌شه. این انعطاف‌پذیری بیشتر به طرفین قرارداد اجازه می‌ده تا مکان‌های تحویل رو دقیق‌تر مشخص کنن.
• افزایش پوشش بیمه در CIP: در اینکوترمز ۲۰۲۰، برای اصطلاح “Carriage and Insurance Paid To (CIP)”، حداقل پوشش بیمه از “C” به “A” افزایش پیدا کرده. این یعنی فروشنده باید بیمه‌ای رو تهیه کنه که بالاترین سطح پوشش رو برای خریدار فراهم کنه، مگر اینکه به صورت صریح توافق دیگه‌ای انجام شده باشه. این تغییر، حمایت بیشتری از خریدار در حمل و نقل‌های بین‌المللی رو به همراه داره.
• بارنامه با قید “On-Board” در FCA: در نسخه جدید، این امکان برای اصطلاح “Free Carrier (FCA)” فراهم شده که در صورت توافق، خریدار به شرکت حمل و نقل دستور بده تا یک بارنامه با قید “On-Board” (کالا روی کشتی بارگیری شد) به فروشنده ارائه بده. این موضوع برای مواردی که فروشنده برای دریافت پرداخت نیاز به بارنامه On-Board داره، مفید هست.
• حمل و نقل با وسایل نقلیه خودی: اینکوترمز ۲۰۲۰ به صراحت این موضوع رو روشن می‌کنه که کالا می‌تونه با وسایل نقلیه متعلق به فروشنده یا خریدار (بدون نیاز به استفاده از واسطه حمل و نقل شخص ثالث) جابجا بشه. این انعطاف‌پذیری به ویژه برای شرکت‌هایی که ناوگان حمل و نقل خودشون رو دارن، کاربردیه.
• الزامات امنیتی حمل و نقل: تأکید بیشتری بر الزامات امنیتی حمل و نقل و تخصیص هزینه‌های مرتبط با اون‌ها در اینکوترمز ۲۰۲۰ شده. این موضوع با توجه به افزایش نگرانی‌های امنیتی در زنجیره‌های تأمین جهانی، از اهمیت بالایی برخورداره.

با درک این تغییرات و به‌روزرسانی‌ها، می‌تونیم قراردادهای تجاری رو دقیق‌تر و شفاف‌تر تنظیم کنیم و از بروز سوءتفاهم‌ها و اختلافات جلوگیری کنیم. اینکوترمز ۲۰۲۰ با هدف ساده‌سازی، شفاف‌سازی و انطباق با واقعیت‌های جدید تجارت بین‌المللی تدوین شده.

اینکوترمز شامل چه چیزهایی نیست و اشتباهات رایج در استفاده از اینکوترمز

در حالی که اینکوترمز ابزاری فوق‌العاده برای شفاف‌سازی مسئولیت‌ها در تجارت بین‌المللی هست، اما مهمه که بدونیم چه چیزهایی رو پوشش نمی‌ده و چه اشتباهات رایجی در استفاده از اون رخ می‌ده تا از مشکلات احتمالی جلوگیری کنیم.

اینکوترمز شامل چه چیزهایی نیست؟

اینکوترمز فقط به جنبه‌های خاصی از قرارداد فروش می‌پردازه و مسائل دیگه رو پوشش نمی‌ده. این موارد عبارتند از:

• انتقال مالکیت کالا: اینکوترمز هیچ ارتباطی با زمان و نحوه انتقال مالکیت کالا از فروشنده به خریدار نداره. این موضوع باید در سایر بخش‌های قرارداد فروش یا قوانین حاکم بر قرارداد مشخص بشه.
• قیمت کالا یا روش پرداخت: این قوانین تعیین‌کننده قیمت کالا یا شرایط پرداخت (مثلاً نقدی، اعتباری، LC و …) نیستند. این موارد هم باید به صورت جداگانه در قرارداد فروش مشخص بشن.
• نقض قرارداد و جبران خسارت: در صورتی که یکی از طرفین به تعهدات خودش عمل نکنه، اینکوترمز ساز و کار جبران خسارت یا حل اختلاف رو ارائه نمی‌ده. این مسائل به قوانین ملی یا بین‌المللی حاکم بر قرارداد و داوری بستگی دارن.
• مشخصات کالا یا مقدار آن: اینکوترمز به ماهیت، کیفیت یا کمیت کالای مورد معامله کاری نداره. این جزئیات هم باید به صورت دقیق در قرارداد فروش مشخص بشن.
• قوانین تحریم یا محدودیت‌های واردات/صادرات: این قوانین به مسائل مربوط به تحریم‌ها، مجوزهای واردات و صادرات، و سایر مقررات دولتی نمی‌پردازن. رعایت این قوانین بر عهده طرفین قرارداد هست.

اشتباهات رایج در استفاده از اینکوترمز

با وجود سادگی نسبی اینکوترمز، اشتباهات رایجی در استفاده از اون‌ها مشاهده می‌شه که می‌تونه منجر به سردرگمی و اختلاف بشه:

• عدم ذکر نسخه اینکوترمز: یکی از بزرگترین اشتباهات، مشخص نکردن نسخه اینکوترمز (مثلاً Incoterms 2020) در قرارداد هست. در این صورت، ممکنه ابهام پیش بیاد که کدام نسخه مد نظر طرفین بوده.
• انتخاب اینکوترمز نامناسب: گاهی اوقات طرفین بدون درک کامل مسئولیت‌ها و ریسک‌های هر اصطلاح، یک اینکوترمز رو انتخاب می‌کنن که با ماهیت معامله یا نوع حمل و نقل سازگار نیست.
• مشخص نکردن دقیق محل: برای اکثر اصطلاحات اینکوترمز، مشخص کردن دقیق یک “محل نامگذاری شده” (Named Place) ضروریه. عدم ذکر دقیق این محل (مثلاً فقط گفتن “تهران” به جای “انبار شرکت X در تهران”) می‌تونه منجر به ابهام بشه.
• درک نادرست از انتقال ریسک و هزینه: بسیاری از اختلافات از عدم درک صحیح زمان و مکان انتقال ریسک و هزینه از فروشنده به خریدار نشأت می‌گیره.
• عدم هماهنگی با قرارداد حمل و نقل و بیمه: مفاد اینکوترمز باید با قراردادهای حمل و نقل و بیمه هماهنگ باشن. عدم تطابق ممکنه باعث ایجاد شکاف در پوشش بیمه یا مسئولیت‌ها بشه.

با دقت به این نکات و درک عمیق از ماهیت و محدودیت‌های اینکوترمز، می‌تونیم از بروز بسیاری از مشکلات در معاملات بین‌المللی جلوگیری کنیم و فرآیند تجارت رو روان‌تر و مطمئن‌تر کنیم.

اصطلاحات پرکاربرد اینکوترمز ۲۰۲۰

اینکوترمز ۲۰۲۰ شامل ۱۱ اصطلاح هست که به چهار گروه اصلی (E, F, C, D) تقسیم می‌شن. این دسته‌بندی بر اساس میزان مسئولیت و ریسکی هست که از فروشنده به خریدار منتقل می‌شه. هرچه از گروه E به سمت گروه D حرکت کنیم، مسئولیت فروشنده بیشتر می‌شه.

گروه E: تحویل در مبدأ (Departure)

• EXW (Ex Works) – تحویل در محل کار:در این اصطلاح، حداقل مسئولیت بر عهده فروشنده است. فروشنده فقط کالا رو در محل کار خودش (مثل کارخانه یا انبار) در اختیار خریدار قرار می‌ده. خریدار مسئول تمام هزینه‌ها و خطرات مربوط به حمل و نقل کالا از مبدأ تا مقصد نهایی، شامل بارگیری، حمل و نقل داخلی، تشریفات صادرات، حمل بین‌المللی، بیمه، تشریفات واردات و تخلیه در مقصد هست. این اصطلاح بیشتر برای معاملات داخلی مناسبه و در تجارت بین‌المللی کمتر توصیه می‌شه، مگر اینکه خریدار توانایی مدیریت کامل فرآیند حمل رو داشته باشه.

گروه F: کرایه حمل پرداخت نشده (Main Carriage Unpaid)

در این گروه، فروشنده مسئول تحویل کالا به یک شرکت حمل و نقل تعیین شده توسط خریدار هست و هزینه حمل اصلی به عهده خریدار است.

• FCA (Free Carrier) – تحویل به حمل کننده:فروشنده کالا رو در محلی که توسط خریدار مشخص شده (ممکنه محل کار فروشنده یا محل دیگری باشه) به حمل کننده یا شخص دیگری که خریدار تعیین کرده، تحویل می‌ده. تشریفات صادرات با فروشنده هست. از زمان تحویل به حمل کننده، تمام مسئولیت و هزینه‌ها از جمله هزینه حمل اصلی و بیمه با خریدار هست. این اصطلاح برای انواع روش‌های حمل و نقل (هوایی، دریایی، ریلی، جاده‌ای) مناسبه و یکی از پرکاربردترین اینکوترمزهاست.
• FAS (Free Alongside Ship) – تحویل در کنار کشتی:فروشنده کالا رو در کنار کشتی تعیین شده توسط خریدار در بندر بارگیری قرار می‌ده. از این نقطه به بعد، تمام ریسک‌ها و هزینه‌ها (شامل بارگیری روی کشتی و حمل اصلی) بر عهده خریدار هست. تشریفات صادرات با فروشنده هست. این اصطلاح فقط برای حمل و نقل دریایی و آبراه‌های داخلی مناسبه.
• FOB (Free On Board) – تحویل روی عرشه کشتی:فروشنده کالا رو روی عرشه کشتی تعیین شده توسط خریدار در بندر بارگیری تحویل می‌ده. از لحظه‌ای که کالا از نرده کشتی عبور می‌کنه، ریسک و هزینه به خریدار منتقل می‌شه. تشریفات صادرات با فروشنده هست. این اصطلاح فقط برای حمل و نقل دریایی و آبراه‌های داخلی مناسبه.

گروه C: کرایه حمل پرداخت شده (Main Carriage Paid)

در این گروه، فروشنده مسئول پرداخت هزینه حمل اصلی تا مقصد تعیین شده هست، اما ریسک از لحظه بارگیری به خریدار منتقل می‌شه.

• CFR (Cost and Freight) – هزینه و کرایه حمل:فروشنده هزینه حمل کالا رو تا بندر مقصد تعیین شده پرداخت می‌کنه، اما ریسک از لحظه بارگیری کالا روی کشتی در بندر مبدأ به خریدار منتقل می‌شه. بیمه کالا بر عهده خریدار هست. تشریفات صادرات با فروشنده هست. این اصطلاح فقط برای حمل و نقل دریایی و آبراه‌های داخلی مناسبه.
• CIF (Cost, Insurance and Freight) – هزینه، بیمه و کرایه حمل:این اصطلاح مشابه CFR هست، با این تفاوت که فروشنده علاوه بر پرداخت هزینه حمل تا بندر مقصد، مسئول تهیه بیمه حداقل (بیمه نوع C) برای کالا در طول حمل بین‌المللی هم هست. ریسک همچنان از لحظه بارگیری روی کشتی در بندر مبدأ به خریدار منتقل می‌شه. تشریفات صادرات با فروشنده هست. این اصطلاح فقط برای حمل و نقل دریایی و آبراه‌های داخلی مناسبه.
• CPT (Carriage Paid To) – کرایه حمل پرداخت شده تا:فروشنده هزینه حمل کالا رو تا مکان مقصد تعیین شده (نه لزوماً بندر) پرداخت می‌کنه. اما ریسک از لحظه‌ای که کالا به اولین حمل کننده تحویل داده می‌شه، به خریدار منتقل می‌شه. بیمه کالا بر عهده خریدار هست. تشریفات صادرات با فروشنده هست. این اصطلاح برای انواع روش‌های حمل و نقل مناسبه.
• CIP (Carriage and Insurance Paid To) – کرایه حمل و بیمه پرداخت شده تا:این اصطلاح مشابه CPT هست، با این تفاوت که فروشنده علاوه بر پرداخت هزینه حمل تا مکان مقصد، مسئول تهیه بیمه حداکثری (بیمه نوع A) برای کالا در طول حمل بین‌المللی هم هست (همانطور که در تغییرات اینکوترمز ۲۰۲۰ توضیح داده شد). ریسک از لحظه تحویل به اولین حمل کننده به خریدار منتقل می‌شه. تشریفات صادرات با فروشنده هست. این اصطلاح برای انواع روش‌های حمل و نقل مناسبه.

گروه D: تحویل در مقصد (Arrival)

در این گروه، حداکثر مسئولیت بر عهده فروشنده است و کالا تا رسیدن به مقصد تعیین شده تحت مسئولیت فروشنده قرار داره.

• DPU (Delivered at Place Unloaded) – تحویل در محل تخلیه:فروشنده مسئول رساندن کالا به مکان مشخص شده در مقصد و همچنین تخلیه کالا در آن محل هست. تمام ریسک‌ها و هزینه‌ها (شامل حمل اصلی، بیمه و تخلیه) تا لحظه تخلیه در محل تعیین شده بر عهده فروشنده هست. تشریفات واردات و هزینه‌های مربوط به آن با خریدار است. این اصطلاح برای انواع روش‌های حمل و نقل مناسبه.
• DAP (Delivered at Place) – تحویل در محل:فروشنده کالا رو در مکان مشخص شده در مقصد، آماده برای تخلیه (اما تخلیه نشده) به خریدار تحویل می‌ده. تمام ریسک‌ها و هزینه‌ها (شامل حمل اصلی و بیمه) تا لحظه رسیدن کالا به محل تعیین شده بر عهده فروشنده هست. تشریفات واردات، هزینه‌های مربوط به آن و همچنین هزینه تخلیه با خریدار است. این اصطلاح برای انواع روش‌های حمل و نقل مناسبه.
• DDP (Delivered Duty Paid) – تحویل با پرداخت عوارض:در این اصطلاح، حداکثر مسئولیت بر عهده فروشنده است. فروشنده مسئول رساندن کالا به مکان مشخص شده در مقصد، پرداخت تمام هزینه‌ها و عوارض گمرکی واردات و انجام تشریفات واردات هست و کالا رو آماده برای تخلیه در اختیار خریدار قرار می‌ده. خریدار فقط مسئول تخلیه کالا هست. این اصطلاح برای انواع روش‌های حمل و نقل مناسبه و بیشترین تعهد رو برای فروشنده به همراه داره.

انتخاب اصطلاح مناسب اینکوترمز بستگی به نوع کالا، روش حمل و نقل، و میزان ریسک‌پذیری طرفین داره. درک صحیح هر یک از این اصطلاحات برای انجام یک معامله بین‌المللی موفق ضروریه.

انتخاب درست اینکوترمز: راهنمای عملی

انتخاب درست اینکوترمز یکی از مهم‌ترین تصمیماتیه که یه تاجر می‌تونه بگیره. این انتخاب نه تنها روی هزینه‌ها و سودآوری معامله تاثیر می‌ذاره، بلکه می‌تونه ریسک‌های مربوط به حمل و نقل و بیمه رو هم به شدت کاهش بده.

برای انتخاب درست اینکوترمز، باید به چند تا سوال کلیدی جواب بدید:

1. کدوم طرف معامله تجربه و تخصص بیشتری در زمینه حمل و نقل داره؟ اگه شما (فروشنده یا خریدار) تجربه بیشتری دارید، بهتره اینکوترمزهایی رو انتخاب کنید که مسئولیت بیشتری رو به شما منتقل می‌کنن.
2. کدوم طرف معامله می‌تونه بیمه بهتری با قیمت مناسب‌تر تهیه کنه؟ اگه شما می‌تونید بیمه بهتری تهیه کنید، بهتره اینکوترمزهایی رو انتخاب کنید که مسئولیت بیمه رو به شما منتقل می‌کنن.
3. کدوم طرف معامله می‌تونه تشریفات صادرات و واردات رو با هزینه کمتری انجام بده؟ اگه شما می‌تونید تشریفات رو با هزینه کمتری انجام بدید، بهتره اینکوترمزهایی رو انتخاب کنید که مسئولیت انجام تشریفات رو به شما منتقل می‌کنن.
4. ریسک‌های احتمالی حمل و نقل چقدره؟ اگه ریسک‌ها زیادن (مثل حمل کالاهای خطرناک یا حمل به مناطق ناامن)، بهتره اینکوترمزهایی رو انتخاب کنید که مسئولیت بیشتری رو به طرف مقابل منتقل می‌کنن.
5. هدف شما از معامله چیه؟ اگه هدف شما فقط فروش کالا و دریافت پوله، بهتره اینکوترمزهایی رو انتخاب کنید که مسئولیت کمتری رو به شما منتقل می‌کنن. اما اگه هدف شما ایجاد یه رابطه بلندمدت با مشتریه، ممکنه بخواید اینکوترمزهایی رو انتخاب کنید که مسئولیت بیشتری رو به شما منتقل می‌کنن تا به مشتری نشون بدید که به فکرش هستید.

جدول مقایسه‌ای اینکوترمز ۲۰۲۰

برای اینکه انتخاب اینکوترمز براتون راحت‌تر بشه، یه جدول مقایسه‌ای براتون آماده کردم که مسئولیت‌های فروشنده و خریدار رو در هر اصطلاح به صورت خلاصه نشون می‌ده:

FAQ اینکوترمز 2020 – نسخه حرفه‌ای

1. اینکوترمز ۲۰۲۰ دقیقاً چیه و چه تفاوتی با نسخه‌های قبلی داره؟

اینکوترمز ۲۰۲۰ مجموعه قوانین بین‌المللیه که شرایط تحویل کالا بین فروشنده و خریدار رو مشخص می‌کنه. این قوانین در واقع یه زبان مشترک برای تجارت جهانی هستن و به طرفین کمک می‌کنن تا مسئولیت‌ها، هزینه‌ها و ریسک‌های مربوط به حمل و نقل کالا رو به درستی تعیین کنن. مهم‌ترین تفاوت اینکوترمز ۲۰۲۰ با نسخه‌های قبلی (به‌ویژه ۲۰۱۰) تغییر اصطلاح DAT به DPU (تحویل در محل تخلیه شده) هست. این تغییر به این معنیه که فروشنده مسئولیت تخلیه کالا در محل تعیین‌شده رو هم بر عهده داره.

2. چرا استفاده از اینکوترمز برای تجار و شرکت‌ها ضروریه؟

استفاده از اینکوترمز چند دلیل مهم داره:

• کاهش اختلافات: اینکوترمز با تعیین دقیق مسئولیت‌ها، از بروز اختلافات ناشی از ابهام در شرایط تحویل جلوگیری می‌کنه.
• افزایش شفافیت: اینکوترمز هزینه‌ها و ریسک‌های مربوط به حمل و نقل رو شفاف می‌کنه و به طرفین کمک می‌کنه تا تصمیمات بهتری بگیرن.
• تسهیل تجارت بین‌المللی: اینکوترمز یه زبان مشترک برای تجارت جهانیه و به تجار کمک می‌کنه تا به راحتی با همکاران خارجی ارتباط برقرار کنن.
• کاهش هزینه‌ها: اینکوترمز با تعیین دقیق مسئولیت‌ها، از هزینه‌های اضافی ناشی از ابهام و سوءتفاهم جلوگیری می‌کنه.

3. چه اینکوترمزهایی برای صادرات مناسب‌تر هستن و چرا؟

انتخاب اینکوترمز مناسب برای صادرات بستگی به شرایط مختلفی داره، از جمله نوع کالا، مقصد، تجربه و تخصص فروشنده و خریدار، و ریسک‌های احتمالی حمل و نقل. اما به طور کلی، اینکوترمزهای گروه F (FCA، FAS، FOB) برای صادرات مناسب‌تر هستن، چون مسئولیت کمتری رو به فروشنده منتقل می‌کنن و به خریدار اجازه می‌دن تا حمل و نقل رو خودش مدیریت کنه.

4. چه اینکوترمزهایی برای واردات مناسب‌تر هستن و چرا؟

مشابه صادرات، انتخاب اینکوترمز مناسب برای واردات هم بستگی به شرایط مختلفی داره. اما به طور کلی، اینکوترمزهای گروه D (DPU، DAP، DDP) برای واردات مناسب‌تر هستن، چون مسئولیت بیشتری رو به فروشنده منتقل می‌کنن و به خریدار اجازه می‌دن تا با خیال راحت کالا رو در مقصد تحویل بگیره.

5. مسئولیت بیمه کالا در اینکوترمزهای مختلف با کیه و چه نکاتی رو باید در نظر بگیریم؟

مسئولیت بیمه کالا بستگی به اینکوترمز انتخاب‌شده داره. در اینکوترمزهای CIF و CIP، فروشنده موظفه کالا رو بیمه کنه. اما در سایر اینکوترمزها، مسئولیت بیمه با خریدار یا فروشنده (بسته به توافق) هست. نکته مهم اینه که بیمه باید متناسب با ارزش کالا و ریسک‌های احتمالی حمل و نقل باشه.

6. مسئولیت پرداخت مالیات و عوارض گمرکی در اینکوترمزهای مختلف با کیه و چطور می‌تونیم از پرداخت هزینه‌های اضافی جلوگیری کنیم؟

مسئولیت پرداخت مالیات و عوارض گمرکی هم بستگی به اینکوترمز انتخاب‌شده داره. در اینکوترمز DDP، فروشنده موظفه تمام مالیات‌ها و عوارض گمرکی رو پرداخت کنه. اما در سایر اینکوترمزها، مسئولیت پرداخت این هزینه‌ها با خریدار یا فروشنده (بسته به توافق) هست. برای جلوگیری از پرداخت هزینه‌های اضافی، باید قبل از انجام معامله، قوانین و مقررات گمرکی کشور مقصد رو به دقت بررسی کنید.

7. اگر در مورد اینکوترمز سوالی داشته باشیم یا نیاز به مشاوره تخصصی داشته باشیم، از چه کسی می‌تونیم کمک بگیریم؟

برای دریافت مشاوره تخصصی در مورد اینکوترمز، می‌تونید از مشاوران حقوقی و تجاری متخصص در این زمینه، شرکت‌های حمل و نقل بین‌المللی، اتاق‌های بازرگانی و سازمان‌های دولتی مرتبط کمک بگیرید.

8. آیا می‌تونیم اینکوترمز رو تغییر بدیم یا شرایط خاصی رو به اون اضافه کنیم؟

بله، می‌تونید اینکوترمز رو تغییر بدید یا شرایط خاصی رو به اون اضافه کنید، اما باید با طرف مقابل توافق کنید و این تغییرات رو به صورت کتبی در قرارداد ذکر کنید.

9. اگر یکی از طرفین معامله اینکوترمز رو رعایت نکنه، چه اتفاقی می‌افته و چطور می‌تونیم از بروز این مشکل جلوگیری کنیم؟

اگر یکی از طرفین معامله اینکوترمز رو رعایت نکنه، طرف مقابل می‌تونه از طریق مراجع قانونی (مانند دادگاه) اقدام کنه و خسارت خودش رو مطالبه کنه. برای جلوگیری از بروز این مشکل، باید قبل از انجام معامله، قرارداد رو به دقت بررسی کنید و مطمئن بشید که تمام شرایط به درستی ذکر شدن.

10. چطور می‌تونیم بهترین اینکوترمز رو برای معامله خودمون انتخاب کنیم و از اشتباهات رایج در این زمینه جلوگیری کنیم؟

برای انتخاب بهترین اینکوترمز، باید شرایط معامله خودتون رو به دقت بررسی کنید و به عواملی مانند نوع کالا، مقصد، تجربه و تخصص طرفین، ریسک‌های احتمالی حمل و نقل و قوانین و مقررات گمرکی کشور مقصد توجه کنید. همچنین، باید از اشتباهات رایج در این زمینه (مانند انتخاب اینکوترمز نامناسب، عدم توجه به شرایط بیمه و گمرک، و عدم ذکر دقیق شرایط در قرارداد) جلوگیری کنید.

اینکوترمز ۲۰۲۰ نقش حیاتی در تسهیل و تنظیم تجارت بین‌المللی ایفا می‌کنه. این مجموعه قوانین، با تعیین دقیق مسئولیت‌ها، هزینه‌ها و ریسک‌های مربوط به حمل و نقل کالا، به تجار و شرکت‌ها کمک می‌کنه تا معاملات خود رو با اطمینان بیشتری انجام بدن و از بروز اختلافات جلوگیری کنن. انتخاب درست اینکوترمز، نیازمند بررسی دقیق شرایط معامله، توجه به نوع کالا، مقصد، تجربه و تخصص طرفین، ریسک‌های احتمالی حمل و نقل و قوانین و مقررات گمرکی کشور مقصده. با استفاده درست از اینکوترمز و دریافت مشاوره تخصصی در صورت نیاز، می‌تونید معاملات تجاری خود رو با موفقیت انجام بدید و به اهداف تجاری خود برسید.

اگر می‌خواهید معاملات تجاری خود را به سطح بالاتری ببرید و از مزایای اینکوترمز ۲۰۲۰ بهره‌مند شوید؛ همین حالا با کارشناسان « تجارت سبز» تماس بگیرید

ما به شما کمک می‌کنیم تا بهترین اینکوترمز را برای معامله خود انتخاب کنید، قراردادهای خود را به درستی تنظیم کنید و از بروز مشکلات احتمالی جلوگیری کنید.

فرصت را از دست ندهید! همین حالا اقدام کنید و از رقبای خود پیشی بگیرید!